H²O

Afgelopen dinsdag zijn ze het water komen aansluiten. Jippiejajee! Een ééntapskraantje weliswaar – al lijkt de naam hier enigszins verkeerd gekozen aangezien er niet 1 maar 2 kraantjes zijn – maar wat een luxe!

Eigenlijk kan je de waterleiding al laten aansluiten zodra de kelder dicht is – en in onze ideale wereld was dat vorig jaar rond eind november geweest – maar door de verschuivingen in de planning, en daarna door de vele andere prioriteiten (denk aan vloeren, muren, ...), hebben we nu pas tijd gemaakt om sleuven te graven, wachtbuizen te leggen en een afspraak te maken. Maar – bijna een jaar later dan voorzien – hebben we eindelijk het eerste moderne comfort in huis.

Nu we dan toch begonnen zijn met sleuven graven, doen we nog even verder. Het wordt namelijk tijd om de grond rond het huis aan te vullen en te verstevigen met broccolion zodat binnen enkele weken de stellingen kunnen worden opgebouwd voor de pleisterwerken. En graven in broccolion moet nogal een uitdaging zijn,… één die we niet van plan zijn aan te gaan. Er komen ongetwijfeld nog genoeg andere uitdagingen onze richting uit de komende maanden.

We hebben een sleuvengraver gehuurd (dit is geen beroep en ook geen slaaf of zo, maar een machine – niet hetzelfde als een bobcat trouwens!) om de greppels voor de regenafvoer te trekken. Tof dingske maar onmogelijk om te besturen op een hobbelige modderachtige grond, met als gevolg: al glijdend en glibberend schuift dat ding (van ca 400kg) op een gegeven moment de pas gegraven gleuf in. En begin dat maar eens met z’n tweetjes er terug uit te sjorren. Enfin, na tal van vruchteloze pogingen dan maar beroep gedaan op de wetten der fysica: de truc met de hefboom om één kant op te tillen en platen onder het wiel te kunnen schuiven zodat de machine weer genoeg grip heeft om er op eigen kracht uit te rijden. Dan de laatste sleuven nog gegraven zonder verdere noemenswaardige incidenten (buiten een betonplaat – waar komt die opeens vandaan? –die we met het pikhouweel te lijf zijn gegaan).

Op zondag zijn we dan aan het puzzelen geslagen met buizen en verbindingsstukken (Y’s, T’s, moffen, bochten van 45° en van 90°). Het weer is gelukkig al heel wat aangenamer dan op zaterdag (die gure noorderwind was gaan liggen). Stukje voor stukje controleren en corrigeren we het verval om dan uit te komen op … een buis van de afvoer die op precies dezelfde hoogte ligt. Een van de twee gaat dus een sterker verval moeten krijgen, al moeten we natuurlijk uitkijken dat geen van beide te laag uitkomt voor de aansluitingen. Moeten we deze week dus even over denken.

En tot slot hebben we ons “winterhol“ klaar gemaakt. Kwestie van een hoekje te hebben waar we ons tijdens de wintermaanden ’s middags wat kunnen opwarmen. Een verwarmingselementje, een werflamp, een dubbel gordijn en je komt al een heel end!

de laatste strobaal

Vorig weekend hebben we wat rust genomen, en gewoon lekker niks gedaan.
Hoewel, niks is veel gezegd, want aangezien ze de garagepoort afgelopen dinsdag kwamen opmeten, moesten we de vloer van de garage in orde brengen. Dus hebben Toon en papa Michel zich donderdag aan het werk gezet om de garagedorpel te plaatsen. Netjes waterpas, zoals het hoort. Op vrijdagnamiddag werd dan de chape geleverd, die we met vereende krachten hebben binnen gekruid (van het werkwoord kruien, heeft niks te maken met kruiden, chape hoeft niet op smaak te worden gebracht). Het chapen zelf was toch niet zo evident als eerst gedacht, en de tegels gelijk erin leggen was dan ook net een stap te ver. De theorie was nochtans goed doordacht, maar voor het uitvoeren bleek enige ervaring toch wenselijk, en die hadden we -verrassing- niet. Na een namiddag goed doorwerken lag de chape van de garage dan toch… min of meer gelijk. Niet slecht voor een eerste keer, en het is natuurlijk maar de garage, maar toch niet meer voor herhaling vatbaar, achteraf bekeken. Nu de chape een paar weken laten drogen, en dan zullen we zien of tegelen ons beter afgaat.

Na de aangename break die we vorige zaterdag en zondag hebben genomen, was het dit weekend tijd om weer aan de slag te gaan. Op maandag is onze houtskeletbouwer de allerlaatste klusjes komen opknappen: de zijdeur is verbreed, en de laatste balkjes aan de schouwdoorvoer zijn gezet. M.a.w. we konden nu eindelijk onze laatste stromuur afwerken en de laatste planchet leggen. Heerlijk gevoel, te kunnen zeggen dat de buitenmuren eindelijk volledig zijn gezet!

Tot aan het gaatje

Dit weekend hebben we gaatjes gevuld, gaatjes gevuld en gaatjes gevuld. Een werkje waar je het nodige geduld en de nodige ernst voor aan de dag moet leggen. Het is namelijk een serieus belangrijk werkje! En broodnodig ook, aangezien we in sommige vakken gewoon naar buiten konden gluren via gaatjes, kieren en spleten. Maar het is ook serieus vervelend. Probleem is 1. ééntonig en 2. je ziet er niks van. Staat zeker in onze top 3 (samen met plastiek zetten en - we gokken - lemen, maar dat valt nog even af te wachten). Maar goed, we zijn in ieder geval mooi opgeschoten. Benedenverdieping is klaar, en boven is er ook al 1/4de in orde. Nog even doorbijten dus.

kleine klusjes

Nu het grote werk van de muren is afgerond, is het tijd om te beginnen aan de waslijst van de kleinere klusjes die moeten gebeuren:
zo hebben we een begin gemaakt aan het vullen van de gaatjes in de stromuren. Niet het meest plezierige werkje, je ziet er natuurlijk niks van, en het gaat niet erg vlot vooruit. En volgens mij - speciaal om me te jennen - vul je op de ene plek stro bij terwijl het dan op een andere plaats er weer uit valt... Enfin, het wordt niet één van mijn favoriete bezigheden, maar het is nu éénmaal een zeer noodzakelijk kwaad, dus dan maar op de tanden bijten. Gelukkig komen er af en toe helpende handen bij, waardoor het werkje toch wat sneller vooruit gaat. En hoe meer zielen, hoe meer vreugd, natuurlijk!
Ook werd de kelder opgeruimd. Nu het stro in de muren allemaal op zijn plaats zit, kan het stro dat tijdens het bouwen in de kelder is gevallen en daar de hele tijd heeft liggen rondslingeren, eruit worden gehaald (samen met twee bewonertjes, die op de ene of andere manier toch weer in de kelder gesukkeld waren).
De aarding is uitgegraven en naar binnen getrokken zodat deze niet in de weg ligt, of beschadigd kan worden als de grond verder wordt aangevuld.
En een deel van de bekisting voor het chapen van de garage is op zijn plaats gezet.
Toch weer een paar werkjes die we kunnen afvinken op ons lijstje.