Technisch werkloos

Ons boormachientje werd terugverwacht. Een telefoontje naar de winkel leerde ons echter dat ons machientje helemaal niet was opgehaald door de leverancier voor reparatie, en aangezien het ding ergens braaf in een hoekje stond stil te wezen, niet in de weg stond en niemand erover viel, is het dus netjes 3 weken in dat hoekje blijven staan. *^!#&ç!* Net wanneer er extra vakantiedagen zijn, net wanneer er aannemers op de werf worden verwacht (binnenkort worden de hoofdleidingen van ons verwarming namelijk al klaargelegd) en we nog vanalles willen voorbereiden, en net níet in juni wanneer er een heleboel feestjes zijn, en we dus sowieso niet veel kunnen werken. Aangezien we de afgelopen 3 weken ons al rustig hebben moeten bezig houden met taken waar we de boormachine niet voor nodig hadden, is ons lijstje van taken toch echt wel uitgeput. Heel vervelend, zo’n gedwongen rustpauze.

Nieuw hoofdstuk: nutsvoorzieningen

Tussen elke wissel van werkzaamheden lijkt er altijd even een dipje te zijn waarin alles opgeruimd, opnieuw georganiseerd en uitgedokterd moet worden, en waarin er maar weinig vooruitgang is.

We hebben de afgelopen weken opgeruimd, knopen doorgehakt waar alles moet komen, plannetjes gemaakt, keuken- en badkamerinrichting uitgetekend op de vloer… En dit weekend zijn we dan begonnen met het maken van de doorvoergaten door de vloer (OSB – 40 cm strobaal – OSB) naar de kelder. Al bij al ging het nog redelijk vlot: Met een klokboor / gatensnijder (gevaarlijk ding hoor) en wat geduld, lukt het om de buizen door de strobalen te wringen. Er is een doorvoer in de technische schacht voor afvoer van de keuken, een afvoer in de badkamer (rechtstreeks door de vloer naar de kelder) en twee doorvoeren in de technische schachten aan de andere kant voor de wc’s en de badkamer boven.
En daar strandden we. Ons ene boormachine is nog niet terug van reparatie en we zijn er alweer in geslaagd om een ander om zeep te helpen. Met horten en stoten hebben we de laatste twee gaten nog kunnen maken, en daarna hebben we het opgegeven. En nu? Zonder boormachine kunnen we het kelderplafond niet verstevigen waardoor we de afvoerbuizen daar niet kunnen hangen, we kunnen ook niet verder met het zetten van de twee laatste muren, we kunnen het plafond van de keuken niet verder verstevigen voor het voorbereiden van het leemplafond,… enfin, ons lijstje met mogelijkheden wordt wel wat kort, zo zonder boormachines.

Dus op zondag dan maar wat verder riet geschoten op de houten balken ter voorbereiding van het lemen van de binnenkant van de buitenmuren wat deze zomer gepland is, en de zandstraler en schuurmachine uitgetest op één van onze tweedehands deuren (al ging dat niet zo vlot als gehoopt).

Deze week verwachten we gelukkig ons machientje terug (de vooropgestelde 3 weken zijn om, dus they better deliver!) zodat we volgend weekend eindelijk weer eens goed aan de slag kunnen.

Orde op zaken

Afgelopen week hebben we nog wat opgeruimd op de werf. En een heel toffe collega had voor ons een pompwagentje geregeld waarmee we ons bad (zwaar geval, zenne!) uiteindelijk konden verhuizen naar de garage, waar hij een hele hoop minder in de weg staat!
Sommige dingen toch maar naar de kelder verhuisd, netjes op rekken gestapeld. Andere spullen moeten nog even boven blijven staan tot de afvoerleidingen in de kelder zijn afgewerkt, want we hebben wel wat manoeuvreerruimte nodig om de leidingen aan het kelderplafond te bevestigen. Nu dat achter de rug is, kunnen we onze aandacht richten op de volgende taak: leidingen.
Naar het schijnt leg je leidingen best van dik naar dun: maw eerst de dikke buizen zoals afvoer en ventilatie, en dan de dunnere: sanitair en elektriciteit. Dus gaan we aan de slag met de afvoeren: waar, hoe groot, welk verval? Er komt dus eerst wat denk- en meetwerk aan te pas (verdorie, weer een puzzel). We begonnen op zaterdag alvast met het uittekenen van de plek waar de verschillende afvoerpunten komen (gootsteen, vaatwas, douche, bad, lavabo, wasmachine,…). Qua inrichting moesten er daarbij nog een aantal knopen definitief worden doorgehakt. Eens dat gedaan was, besloten we om nog even langs de strowerf van Wim en Lien in Hoeselt te rijden. Zij staan nog aan het begin van hun avontuur, en er werd dan ook nog heel wat heel wat over en weer gebabbeld over het hoe en wat van zo’n bouwproject. Gezellig, en we werder er bij momenten zelfs wat nostalgisch van.
Op zondag hebben we besloten om er even tussenuit te knijpen en te genieten van het eerste lentezonnetje van het jaar. Heerlijk wat gaan dwalen in Maastricht.
Deze week maken we dan een plannetje van de afvoerleidingen zodat we weten wat we allemaal moeten gaan kopen, om dit weekend weer vlot aan de slag te gaan.

Leemfinish

Alle woorden met ‘finish’ met betrekking tot onze bouw lijken op zijn minst nog zeer voorbarig. En toch hebben we al leemfinish gezet… Alleen niet op onze eigen muren. Op zaterdag zijn we namelijk gaan helpen leemfinishen bij collega-strobalenbouwers Jean Marie en Eefje. Zij hebben de weg voor ons afgelegd, en we volgen hun zeer informatieve blog dan ook met grote regelmaat (het heeft ons al ettelijke keren waardevolle tips opgeleverd!). Toen ze een oproep deden voor extra handen bij het leemfinishen leek het ons dan ook een prima gelegenheid om 1. iets terug te doen voor de tijd die ze steken in hun blog en zo collega-bouwers te helpen en een hart onder de riem te steken, 2. ervaring op te doen in het lemen/leemfinishen, 3. een huis te zien dat al in vergevorderde staat van afwerking is en 4. ervaringen uit te wisselen, vragen te stellen en tips te verzamelen. Het was een supergezellige dag met een bende gelijkgestemde zielen waarvan we hebben genoten! Ook het leemfinishen hadden we al snel onder de knie (het geheim zit 'em in het vooraf natmaken van de plakspaan zodat de leem aan de muur plakt en niet aan de spaan!) wat ons doet vermoeden dat het met het lemen van onze muren ook wel goed komt.

Op zondag maakten we er nog een rustig dagje opruimen van. Ongelofelijk hoeveel rommel ne mens op zo’n bouwwerf verzamelt. Maar met de ramen open en het zonnetje dat zich eindelijk laat zien, was het wel aangenaam werken. Al snel is de bovenverdieping netjes opgeruimd, en ligt er enkel nog materiaal dat we daar binnenkort nog nodig hebben. Maar de benedenverdieping is weer een ander verhaal. Onhandelbare bigbags vol met los stro, zware zakken met trasskalk die nog moeten dienen voor de tweede laag aan de buitenkant en om hoekjes binnen nog extra te vullen met kalk-hennep-isolatie, met de steeds terugkerende vraag: waar gaan we hiermee naartoe zodat het niet in de weg staat, maar dat we ook niet steeds alles moeten blijven verzetten? Garage? Die willen we niet te vol zetten, want daar moeten al onze leveringen binnen worden gezet? Kelder? Wie gaat er nu voor de lol zakken van 25 – 35 kg naar beneden zeulen om dan terug naar boven te halen… Enfin, het is dus nog niet helemaal in orde geraakt op de gelijkvloers, maar het afval is gesorteerd, in zakken gestoken en al zoveel mogelijk in de auto geladen om naar het containerpark te doen. Het werkmateriaal is allemaal terug verzameld op 1 plaats, en de rest zoeken we deze week dan wel weer uit. Stapje voor stapje.

Sprintje

Het lijstje begint te korten: de muur tussen de hal en de living moet verder worden afgemaakt, de vestiaire heeft nog een muur nodig, en het trio slaapkamer, dressing, badkamer moet nog zijn definitieve indeling krijgen. Ons boormachientje had halverwege echter weer besloten de geest te geven: de laatste twee muurkaders moeten dus weer even wachten. Verder laten we de garagemuur nog even open, zodat we onze leveringen wel steeds kunnen blijven opslaan in de garage en rechtstreeks kunnen verhuizen naar de centrale ruimte (voor het verhuizen van grote / lompe / onhandige / zware spullen zijn gewone deuropeningen namelijk verdomd onhandig…)

Ook alle deuropeningen werder verder op maat gemaakt van onze tweedehands deuren (die we ondertussen allemaal hebben verzameld). Werkje waarbij je je hoofd erbij moet houden, want het meten ging regelmatig mis (meten vanaf verkeerde referentiepunt etc - we zullen het maar op de vermoeidheid steken...). Hier en daar merkten we dat er latten ook niet helemaal recht stonden, dus af en toe moest er toch nog wat gecorrigeerd worden. En daar kruipt wel wat tijd in, tijd die je liever aan iets opbouwends besteed, maar het moet nu eenmaal juist zijn!


En dan kan er weer wat OSB worden gezet! (dit is onze strategie geworden –een goede tip trouwens voor andere bouwers: plan aan het einde van de dag de leuke werkjes, zo ben je gemotiveerd om wat langer door te werken en krijg je steevast elke dag wat extra werk verzet.)

Aan het keldergat moeten we wat creatief te werk gaan, want je kan natuurlijk geen stelling op een trap kwijt. Dus de oplossing: over het trapgat worden balken gelegd (Toon dacht er gelukkig op tijd aan om aan de achterkant van het trapgat nog geen OSB te zetten) met daarop paletten en platen vastgeschroefd. Zo hebben we een platform om op te werken zodat we langs de twee zijkanten van het trapgat alvast de nodige platen kunnen vastzetten.


En daarmee zijn onze muren klaar voor het betere leidingwerk. Tijd voor een nieuw hoofdstuk: nutsvoorzieningen. (maar eerst opruimen geblazen!)