The losing game

De kou begint stilaan binnen te sluipen, voeten glijden weg in de modder, vingers verkleumen, vermoeidheid slaat toe,… m.a.w. het vlot niet zoals het zou moeten. En dit weekend kregen we ook voor het eerst te maken met een mankementje: een verstopte spuitkop. Blijkbaar had een steen zich een weg weten te banen door de mengmachine via de meterslange slang naar het spuitpistool alwaar deze de boel blokkeerde. Dus het pistool afgekoppeld, proper gemaakt met de waterslang zodat we het euvel konden zien, frustraties botgevierd om de nozzle van het pistool af te krijgen, en dan om de stukken steen uit het spuitstuk te verwijderen. Zo’n ding kan zich serieus vastzetten, blijkbaar. Enfin, uiteindelijk spuitkop terug vrij gekregen, dus we konden weer verder.

Met de werflamp op de muur gericht – want zonder zon, in een hoek en met een donkere leemmassa zie je niet wat je doet – werkten we verder, en er kwam wel wat gefoeter aan te pas want met zo’n lamp zie je echt alle oneffenheden. Zo blijf je maar wrijven en leem bijplakken en weghalen en nog eens reien in die richting en in die richting, en dan vloeken wanneer er weer een deel naar beneden komt omdat je te lang zit te prutsen. Uiteindelijk hadden we op een dag toch twee lopende meter geleemd (op een goeie dag doen we makkelijk 3 keer zoveel!). Zucht!

In tegenstelling tot wat je zou denken als je bovenstaande leest, is lemen echt best leuk om te doen; geef ons temperaturen van 15 graden of meer, een beetje zon, en we zouden er een wijsje bij fluiten. Maar november brengt in België helaas ander weer… . Over bad timing gesproken…

Kliederen voor gevorderden

Het begint stilaan te vlotten. Ligt het aan de verschillende soorten riet, waarbij de ene al beter hecht dan de andere? Of krijgen we het leem spuiten beter onder de knie? Of is het leemmengsel beter? Waarschijnlijk is het een beetje van alles.

Ondertussen is de bovenverdieping voor 3/4de geleemd:

Op zaterdag zijn collega-strobalenbouwers Lien en Wim hun handen komen vuilmaken voor een eerste kennismaking met het lemen van de muren. Dit staat namelijk binnenkort op hun lijstje van taken. En wij krijgen wat extra handen, waardoor het werk weer net wat gemakkelijker wordt. Zo kan tenminste één iemand aan de pomp blijven staan, terwijl 2 man de spuit bedient en de andere de communicatie voor de pompbediende kan doorgeven.

Hoewel het best fysiek werk is, en het vel van je handen na enkele muren 3 lagen diep is afgeschuurd (zand is een prima schuurmiddel), is de verandering van stromuur naar geleemde muur fantastisch om te zien. Misschien wel de leukste tot nu toe. Heeft dit te maken met het feit dat je op een punt komt waar je stilaan het einde begint te zien, het afgewerkt geheel? Kan best. We hebben nog een tijdje te gaan, maar het "huis-gehalte" is er in ieder geval weer een flinke stap op vooruit gegaan.